Zadziwiające są wyroki boskie. Codziennie na świecie rodzi się kilka tysięcy dzieci. Zaczynają życie po to by za jakiś czas odejść. Zupełnie jak kwiat, który zaraz po skończeniu się miesięcy zimowych kwitnie. Zaczyna swoje, krótkie dla wielu ludzi, nudne życie. Jest ono jak ludzki żywot. Musi ono pokonać wiele przeciwieństw losu by przeżyć. Każdego dnia, jakiś przechodzeń może je zerwać i zakończyć jego i tak krótki żywot. Tak samo jest z życiem ludzi. Każdy wypadek może je skrócić. Spowodować, że osobnik, z rodziną i wieloma planami znika. Przerywa się jego wędrówka. Teraz kwestia pogodzenia się z tym osób z jego otoczenia. Jeden przeżywa to w miarę normalnie. Kilka dni żałoby, a potem wraca do swojego życia. Przecież trzeba utrzymać rodzinę. Odejście jednej osoby to nie koniec świata. Drudzy przeżywają to jeszcze inaczej. Całymi dniami płaczą za tym człowiekiem. Ich serce krwawi ze świadomości, że już nigdy nie spotka się z nią. Już nigdy nie usłyszy tego dźwięcznego głosu. Każdego dnia będzie budził się z tą wielką pustką. Zostaną jedynie fotografie, które i tak wyblakną. Wspomnienia, które zaczną być uciążliwe. Uczucia, które powodować będą większy ból. Oraz mogiła, która stanie się nowym wyobrażeniem tej osoby. Trzeci przypadek. Najtrudniejszy. Polegający na zamknięciu się w sobie. Stworzeniu własnego świata. Wyobrażanie sobie, że ta osoba żyje. Straceniu kontaktu z rzeczywistością. Realność znika gdzieś w zapomnienie, a powstaje coś zupełnie nowego. Przedmiot, który nie ma większego znaczenia dla wielu osób, staje się największym przyjacielem. Deska do krojenia zamienia się w najnowszą wersję IPhone. Nóż staje się długopisem. Ludzie zostają wrogami. Żyletki ciastkami. Ty w jego oczach jesteś jednym z wieżowców w jego mieście. Wszystko ma inny obraz. Wtedy on nie zdaje sobie sprawy, że potrzebuje pomocy. Gdy ktoś pyta: Wszystko okej? Patrzy taka osoba na ciebie tymi pustymi oczami. Czy możesz pomóc? Odpowiedz sobie sam na to pytanie. Urozmaić swoje życie.
***
Witam wszystkich w moim nowym blogu. Ten blog będzie jednym z moich trudniejszych blogów. Opisanie historii dziewczyny z zaburzeniami, nie będzie dla mnie proste, ale coś we mnie mówi mi, że to jest to coś. Jak widzicie, gdy wejdziecie w stronę "Bohaterzy" nie ma żadnych zdjęć. Chcę pobudzić waszą wyobraźnię. Wyobrażajcie sobie postacie jak tylko chcecie. Znacie mnie bardziej z tematyki fanowskiej "Jemi". Chcę trochę odbić od tego, ale dalej będę prowadzić inne blogi. Smuci mnie fakt małej ilości komentarzy pod moimi ostatnimi rozdziałami:
http://behind--enemy--lines.blogspot.com/ i
http://discover-us.blogspot.com/ . Ale to nic :) Mam nadzieję, że spodoba wam się ten blog. Osoby, które chcą być informowane, prosze o napisanie o tym w komentarzu :)
xoxo Medicatus_hope
Bardzo zaciekawił mnie prolog :) Świetnie go napisałaś, nie mogę się doczekać pierwszego rozdziału :)
OdpowiedzUsuńMożesz mnie informować @LonKaaa ; )
Zaczyna się świetnie:-D Już nie mogę się doczekać następnego rozdziału. Dodaj jak najszybciej:-)
OdpowiedzUsuńNa początku bardzo serdecznie podziękuję za powiadomienie mnie. Przyznam się, że gdyby nie Twoja ingerencja, zapewne zapoznałabym się z prologiem za parę tygodni. A teraz koniec zbędnej gadaniny, przechodzę do konkretów.
OdpowiedzUsuńNa początku może poprawię błędy, które wyłapałam podczas czytania. Mam nadzieję, że się nie obrazisz. Znamy się nie od dziś i wiesz, że moje czepianie się, nie ma na celu (broń Boże) Cię zasmucić, sprawić przykrość czy najzwyczajniej w świecie dokuczyć.
„Zaczynają życie po to by za jakiś czas odejść” - przed by powinnaś postawić przecinek.
„Jest ono jak ludzki żywot. Musi ono pokonać wiele przeciwieństw losu by przeżyć” - Te dwa zdania osobiście napisałabym w jednym, spójrz: Jest ono jak ludzki żywot: musi pokonać wiele przeciwieństw losu, by przeżyć. Jak widzisz, pominęłam ono w drugiej części zdania, bo wówczas mielibyśmy do czynienia z powtórzeniem, ponadto pojawił się przecinek przed by.
„Każdego dnia, jakiś przechodzeń może je zerwać i zakończyć jego i tak krótki żywot” - Po każdego dnia usunęłabym przecinek, gdyż jest zbędny.
„Spowodować, że osobnik, z rodziną i wieloma planami znika” - przecinek po osobnik jest niepotrzebny.
„Całymi dniami płaczą za tym człowiekiem. Ich serce krwawi ze świadomości, że już nigdy nie spotka się z nią” - w drugim zdaniu jest błąd, zamiast spotka się z nią powinno być: spotka się z nim, gdyż we wcześniejszym zdaniu, które także zacytowałam wspomniałaś o człowieku, a użyta przez Ciebie forma świadczy, że nagle mówisz o dziewczynie. Dziwnie to brzmi, nie uważasz?
„Uczucia, które powodować będą większy ból. Oraz mogiła, która stanie się nowym wyobrażeniem tej osoby” - nie podoba mi się drugie zdanie... Można połączyć je z pierwszym, o tak: Uczucia, które powodować będą większy ból oraz mogiła, która stanie się nowym wyobrażeniem tej osoby. Lepiej to wygląda, prawda?
Usuń„Trzeci przypadek. Najtrudniejszy” - zamiast kolejnych dwóch zdań, użyłabym przecinka, aby zrobić z nich jedno.
„Polegający na zamknięciu się w sobie. Stworzeniu własnego świata. Wyobrażanie sobie, że ta osoba żyje. Straceniu kontaktu z rzeczywistością” - dla mnie za dużo jest tych zdań, zdecydowanie. Nie sądzisz, że lepiej byłoby umieścić wszystkie te informacje w jednym? Spójrz, jak to ładnie wygląda po drobnej korekcie: Polega on na zamknięciu się w sobie, stworzeniu własnego świata, wyobrażeniu sobie, że ta osoba wciąż żyje i straceniu kontaktu z rzeczywistością.
„Deska do krojenia zamienia się w najnowszą wersję IPhone” - skoro mowa o iPhone'u, warto napisać go zgodnie z jego pisownią i odmienić. W tym przypadku będzie to iPhone'a.
„Gdy ktoś pyta: Wszystko okej? Patrzy taka osoba na ciebie tymi pustymi oczami” - czepiając się konstrukcji, inaczej napisałabym te dwa zdania, a mianowicie: Gdy ktoś pyta, czy wszystko w porządku, zapytana osoba patrzy na ciebie swoimi pustymi oczami i milczy. Moim zdaniem brzmi lepiej i nie pojawia się tutaj kolokwialne słowo ok, dodane zaś zostało kilka nowych.
„Witam wszystkich w moim nowym blogu. Ten blog będzie jednym z moich trudniejszych blogów” - i pierwsze zdanie brzmi dziwnie i drugie również. Proponowałabym coś takiego: Witam wszystkich na moim nowym blogu, którego tematyka będzie najtrudniejsza ze wszystkich, których trzymałam się do tej pory.
Mam nadzieję, że niczego nie przeoczyłam.
Jeśli zaś chodzi o moje uczucia wobec prologu, to niewiele mogę powiedzieć, gdyż wszystko objęte jest tajemnicą, jak przystało na wprowadzenie do historii. Zupełnie nie wiem, czego mogę się spodziewać. Jest intrygująco, a ja wprost uwielbiam takie początki. Teraz nie będę mogła się doczekać kolejnego postu, żeby zaspokoić swoją ciekawość i dowiedzieć się, o czym będziesz dalej pisała.
Mam nadzieję, że będziesz w stanie prowadzić to opowiadanie, gdyż odczułam na własnej skórze, jak ciężko jest prowadzić bloga. Mam tyle opowiadań, które zostawiłam z powodu lenistwa i słomianego zapału. Kiedyś na pewno do nich wrócę i dokończę to, co zaczęłam, ale będzie mi ciężej z tego względu, że z czasem człowiekowi po prostu się nie chce. Życzę Ci tego, żebyś nie znalazła się w mojej sytuacji i wytrwale pisała to opowiadanie, gdyż zapowiada się naprawdę ciekawa opowieść.
Pozdrawiam serdecznie, Sollicitudo.
PS. Mogę prosić o dalsze informowanie poprzez Twittera? Chciałabym być na bieżąco, żeby nie musieć robić sobie niepotrzebnych zaległości.
PS2. Nie wiem czemu, ale nie mogłam dodać jednego komentarza... Ponoć przekroczyłam liczbę znaków. :o
Prolog jest bardzo tajemniczy, a tematyka bardzo trudna. Mam nadzieję, że dasz radę fajnie to opisać i wierzę, że właśnie tak będzie. Będę śledziła Twoje opowiadanie. Pozdrawiam M&M
OdpowiedzUsuń